De slag om Fort Davidson, ook wel bekend als de slag bij Pilot Knob, was het eerste treffen van de zgn. Price’s Missouri Raid tijdens de Amerikaanse burgeroorlog. Deze confrontatie vond plaats op 27 september 1864 net buiten het plaatsje Pilot Knob, Iron County – Missouri. Hoewel de Zuidelijke overmacht 10 tegen 1 was, wisten de federale soldaten meerdere aanvallen op hun verdedigingswerken te weerstaan. In de nacht wisten de troepen van de Unie gebruik te maken van een gat in de Zuidelijke bezettingslijn en ontsnapten. De volgende dag bezetten de Zuidelijke troepen het fort, maar de wijze waarop Price manschappen en munitie had verspild om dit doel te bereiken, maakte dat hij niet meer instaat was St. Louis de veroveren voor de Confederatie.
Achtergrond:
In april 1864 bevond de CSA (Confederate State of America) zich in een wanhopige militaire staat. Doordat er geen grote militaire overwinningen meer waren en eventuele buitenlandse steun achterwege bleef, was de Zuidelijke strategie nu gebaseerd op volharding en de hoop dat grote slachtoffers aantallen aan Noordelijke zijde de opinie in het Noorden zou bijdraaien en Lincoln in november van dat jaar niet meer zou worden herkozen. De Democratische tegenkandidaat, Generaal George McClennan, zag dat zijn partij plannen had om vrede met het Zuiden te sluiten, maar gedwongen werd deze plannen los te laten door de recente Noordelijke overwininningen. Toch was er bij de democraten nog hoop dat het Noorden in 1864 tegen een grote nederlaag zou lopen, zodat dit een herverkiezing van Lincoln zou voorkomen.
Tegen de tijd dat de verkiezingen naderden, begon het er voor het Zuiden echter steeds slechter uit te zien. Generaal Grant had Lee in Virginia klem gezet en in het westen werd Johnston door Sherman door voortdurende gevechten belaagd, ten noorden van Atlanta. Noordelijk generaal Crook hield de Shenandoah vallei in handen en er was voor de Zuidelijke troepen eigenlijk nog maar 1 weg om het Federale leger een vernedering toe te brengen. Die weg lag in het Westen en de opdracht werd gegeven aan Generaal-majoor Sterling Price. Price stelde een leger samen van 12000 cavaleristen en bereden infanterie samen, ondersteund door 14 stuks artillerie. Hij noemde dit leger The Army of Missouri en trok erop uit om zijn “thuis” staat te bevrijden.
In september 1864 verlaat Price Camden, Arkansas en rijdt noordwaarts Missouri binnen. Zijn doel was de verovering van St. Louis, de grootste stad van de staat. Hoewel Sherman Atlanta had veroverd en dit een enorme boost opleverde voor de Lincoln-aanhang, kon de verovering van St. Louis, met haar militaire capaciteiten en voorraden, nog steeds leiden tot een catastrofale nederlaag in de verkiezingen voor de Republikeinen.
Toen de troepenmacht van Price in de opmars stuitte op Fort Davidson, was het fort met 1500 man en 7 stuks artillerie voor Price een te verleidelijk doel om niet aan te vallen. Price had 12000 manschappen, maar 3000 van hen waren ongewapend. Een overwinning op het fort zou zeker bijdragen tot het Zuidelijke moreel.
Toen Price voorbereidingen trof voor een belegering, bereikte hem het bericht dat er Federale troepen zuidwaarts kwamen om het fort te ondersteunen. Price gaf enkele detachementen opdracht om de spoorwegen die naar het garnizoen leidden, te vernietigen en zo de Noordelijke opmars te vertragen. Ondertussen trok hij zelf met 3 brigades de Arcadia vallei in op 26 september om Fort Davidson beter te verkennen.
Brigade-generaal Thomas Ewing, opvolgend commandant van het district St. Louis en tevens zwager van William T. Sherman was inmiddels met 200 man aangekomen in het fort om de reeds aanwezige troepen te versterken. Ewing had de route die Price mogelijk naar St. Louis kon nemen verkend en kwam er achter dat de Ironton-St. Lois spoorweglijn was vernietigd door Zuidelijke cavalerie. Ondanks de Zuidelijke overmacht van 10 tegen 1, besloot Ewing om in het Fort te blijven en de confrontatie aan te gaan.
Het fort zelf bevond zich op een goed verdedigbare positie. De wanden waren 8-vormig gebouwd, 9 foot hoog en 10 foot dik en omring door 9 foot diepe gracht. Verder liepen er langs de muren 2 lange schuttersposities, die met een flinke bovendekking de verdedigers de nodige dekking verzorgden. De toegang tot het fort kon alleen middels de Zuidelijke ophaalbrug. Om het gehele fort was een open schootsveld van ruim 270 meter. Het naderen van dit fort zou een gevaarlijke onderneming zijn.
De slag:
De slag om Fort Davidson begon op 26 september toen de voorste elementen van Price’s leger op de voorposten van Ewing stuitte. deze posten bevonden zich zuid van Ironton op ongeveer 5 km zuid van het fort. De Federale troepen werden de stad in gedwongen en er ontstond een vuurgevecht op de laan van Iron County Courthouse. Dat gebouw bestaat nog steeds en de schade van deze slag is nog steeds zichtbaar.
(Iron County Courthouse, re v/h middelste raam nog zichtbare schade van kanonskogel)
Toen er meer Geconfedereerde troepen naderden, trok de kleine groep Noordelijke soldaten zich terug naar het fort.
Op 27 september werd Ewing meerdere malen overgave van het fort voor gelegd, maar Ewing weigerde. Ewing heeft later geschreven dat hij wel degelijk een overgave had overwogen, maar de aanwezigheid van zwarte burgers binnen het fort baarde hem zorgen. Hij refereerde met name aan de slag om Fort Pillow, waarbij alle zwarte soldaten door de rebellen waren afgeslacht. Daarnaast was Ewing ook bezorgd om zijn eigen lot. Ewing had namelijk op 25 augustus 1863 in 4 provincies van de staat Missouri “General Order No. 11” uitgevaardigd. Deze militaire order behelsde het leeg vegen van het platteland in deze provincies, zodat met name de pro-Confederate guerrilla’s onder Quantrill hier door getroffen zouden worden. Deze “General order” kwam 4 dagen na de slachting bij Lawrence. Maar het had de gehele zuidelijke bevolking getroffen. Dus besloot Ewing toch maar het gevecht aan te gaan met Price.
Price besloot tot een massale aanval vanuit verschillende richtingen. Eén brigade ging over de top van Pilot knob, waarbij ze een kleine Unie troepenmacht overrompelden. Een tweede brigade viel aan via de top van Shepherd Mountain, terwijl een derde brigade om Shepherd Mountain trok om het fort vanuit het noordwesten aan te vallen. De vierde brigade trok door de vallei tussen beide bergen. Door de Zuidelijke overmacht kreeg Price Shepherd Mountain onder controle en hij liet er een artillerie batterij plaatsen van waaruit direct een moordadig vuur op het fort werd losgelaten. 1 van de schuttersposities in het fort moest hierdoor worden losgelaten.
Doordat Price de brigades niet gelijktijdig had laten aanvallen, kon de Noordelijke artillerie telkens geconcentreerd worden op de verschillende aanvallen. Slechts 1 brigade wist het fort onder zwaar artillerie- en musket vuur te breiken om er vervolgens achter te komen dat men de wanden van het fort niet kon beklimmen, omdat ze te stijl waren. De verdedigers van Unie bestookten deze Zuidelijke troepen vervolgens ook nog eens met, van houtvinnen gemaakte, handgranaten, waardoor ze gedwongen werden de aanval af te blazen. De gedesoriënteerde Zuidelijke soldaten trokken zich terug en er werd besloten zich voor te breiden voor een aanval op de volgende dag.
Gedurende deze voorbereidingen liet Price zijn troepen speciale ladders maken waarmee de muren van het fort wel genomen konden worden. Ondertussen bereikte Ewing in het fort de orders om het fort “los te laten”. Ewing hield krijgsraad met zijn staf en besloot dat de situatie onhoudbaar was geworden en men had een plan opgevat om te ontsnappen. De Federale troepen stopten al het materiaal dat ze op de vlucht niet mee konden nemen in het kruitmagazijn, waarna ze de ophaalbrug met stof omwikkelden om hun bewegingen zo stil mogelijk te laten verlopen. Hoewel de Zuidelijke kampementen voor de nacht de gehele vallei met kampvuren haden verlicht, wisten de federale troepen toch via het noordwesten te ontsnappen. Daarbij hadden ze een langzaam brandend lot aangestoken naar hun kruitkamer, dat ontplofte nadat alle Unie soldaten al lang weg waren. Ondanks de enorme explosie gaf Price zijn troepen pas bij zonsopkomst opdracht om de zaak te verkennen.
(Locatie van het fort nu, met rechts de krater van de explosie nog steeds zichtbaar. Op de achtergrond Pilot Knob)
Gevolgen:
Price’s ondergeschikten waren furieus over deze Noordelijke list en eisten dat hun commandant opdracht gaf om de achtervolging in te zetten op de gevluchte troepen van de Unie. Price had echter grote bezwaren. Hij was meer dan 10 % van zijn troepenmacht kwijtgeraakt en drie belangrijke dagen in deze uiteindelijk zinloze strijd. Price had zijn droom om St. Louis te veroveren hier in rook zien opgaan. De gewaagde wijze waarop Ewing het fort had verdedigd en zijn briljante vlucht bereikten al snel de headlines in de westelijke kranten. Ewing ontving uiteindelijk ook de persoonlijke dank van president Lincoln.
Hoewel het exacte aantal slachtoffers aan Zuidelijke zijde niet duidelijk is, schatten historici dit aantal rond de 1000. Aan Noordelijke zijde waren er 200 slachtoffers, waarvan er 28 waren omgekomen.
Price liet na deze slag zijn troepen opstijgen en trok richting Jefferson city, de hoofdstad van de staat. Deze bleek echter de zwaar verdedigd voor een aanval en Price trok verder naar het westen. Daarbij werden gevechten geleverd in Kansas city en Fort Leavenworth. Uiteindelijk leed Price bij Westport een zware nederlaag, waardoor er een einde kwam aan zijn Missouri campagne. Tijdens de slag bij Mine Creek vond de grootste cavalerie slag plaats van de Amerikaanse burgeroorlog en werd het leger van Price verslagen. Hij moest zijn leger terugtrekken naar Arkansas, waarbij hij meer dan 50 % had verloren van de mannen waarmee hij de campagne in september was begonnen.
rebelcivilwar 