De Slag bij Eiland Nummer Tien is een confrontatie op de New Madrid of Kentucky Curve in de Mississippi rivier tijdens de Amerikaanse Burgeroorlog, die duurde van 28 februari t/m 08 april 1862. De positie, een eiland aan de voet van een strakke dubbele bocht in de loop van de rivier, werd gehouden door troepen van de CSA (Zuidelijke leger). Het was een uitstekende positie van waaruit men de Unie kon belemmeren het zuiden binnen te vallen langs de rivier. Noordelijke schepen moesten het eiland namelijk vrij langzaam naderen om vervolgens de bocht juist te kunnen nemen. Voor de verdedigers kende deze positie dus een ruim voordeel, maar tegenover stond ook een groot nadeel: Het garnizoen kon maar via 1 route bevoorraad worden en als de vijand die in handen kreeg, was het garnizoen afgesneden.
De belegering begon vrij snel, nadat de CSA haar posities moest verlaten bij Columbus, Kentucky in maart 1862. De eerste pogingen waren echter al eerder en werden gemaakt door de Union, onder brigadegeneraal John Pope, die over land kwam door Missouri en de stad Point Pleasant bezette, bijna direct ten westen van het eiland en ten zuiden van New Madrid. Van daar kon het leger van de Unie naar het noorden en al snel werden stukken geschut ingezet om de belgering kracht bij te zetten op New Madrid. De Confederate commandant, Brig. Generaal John P. McCown, besloot na 1 dag van beschieting al om de stad te evacueren, waarbij hij het grootste deel van zijn soldaten naar eiland nr. 10 verplaatste. Hij liet echter een groot deel van zijn uitrusting achter in de stad, met inbegrip van zijn zware artillerie.
Twee dagen na de val van New Madrid kwamen Noordelijke kanonneerboten en mortel vlotten naar beneden en vielen Eiland Nummer Tien aan. De daaropvolgende drie weken werden de verdedigers op het eiland onderworpen aan bombardement door de schepen, meestal uitgevoerd door de mortieren. Terwijl de beschietingen voortduurden, was een ander deel van het Noordelijke leger bij New Madrid begonnen met het graven van een kanaal over de hals van het land ten oosten van de stad, zodat men het leger van de Mississippi door middel van het kanaal zou kunnen bevoorraden zodra het klaar was.
Op 4 april 1862 gaf de Noordelijke bevelhebber, Pope, opdracht om 1 van de schepen door de Zuidelijke barrière van Gunboats te laten breken en het vuur te leggen op de Zuidelijke artillerie op de locatie waar de hoofdaanval stond gepland. Toen enkele Noordelijke schepen wisten door te breken en de Zuidelijke artillerie het zwijgen werd opgelegd, kon Pope de landtroepen naar Eiland Nummer Tien laten oversteken en het heft in handen nemen.
De CSA leed hiermee een belangrijk verlies om haar posities bij de rivier de Mississippi.
rebelcivilwar 